Studirao na Akademiji umjetnosti u Novom Sadu u klasi Vlatka Gilića i režirao u Narodnom pozorištu u Subotici. Devedesetih godina napušta studije i vraća se u Sentu da bi 2000. diplomirao u klasi Bore Draškovića. Po završetku studija započinje njegov profesionalni angažman u pozorištu “Deže Kostolanji” u Subotici, čiji je sadašnji direktor. Osniva nezavisnu pozorišnu grupu pod radnim imenom Ansambl Andraša Urbana i ostvaruje značajnu međunarodnu saradnju sa pozorišnim trupama slične, moderne orijentacije, prvenstveno sa pozorištima susjedne Republike Mađarske. Odlazi na studijsko putovanje u Japan. Bogati rediteljski opus Andraša Urbana svjedoči o njegovom raznolikom interesovanju: od Guštera (1988) do predstave The Beach (2008) po motivima Stranca Albera Kamija, pratimo jednu pozorišnu biografiju koja gotovo da i nema premca u savremenom vojvođanskom teatru. Pozorišna publika s velikim interesovanjem prati pozorišne adaptacije Bihnera (1992), Šekspira (1992), Dukovskog (2000) i Arabala (2001). I kada ispituje nove teatarske mogućnosti (Falling tree-work demonstration, 2002) i kada se vraća djelima domaćih stvaralaca (Tolnai 2003, Čat 2004) njegov pristup uvijek je usredsređen ka novinama u izrazu, pokretu, odnosno dinamici pozorišne igre. U prvom planu njegovih eksperimenata uvijek su traganja za suštinom čovekovog bitisanja, a pitanja koja nam Urban postavlja daleko prevazilaze ustaljene stereotipe (Čekajući Godoa, 2005, Breht The Hardcore Mashine, 2007). Nagrađen brojnim i značajnim nagradama na festivalima (Bitef, 1992, Festival alternativnog teatra Mađarske, 2003. i 2004, Sterijino pozorje 2011. i 2016, Infant, 2008) ali svakako treba izdvojiti prestižnu nagradu “Mari Jašai” koja se dodjeljuje kao najznačajnija nagrada Mađarske za pozorišnu umjetnost a koju dobija 2008. godine.
